Czy sport pomaga budować charakter?

Kiedy dzieci biorą udział w formalnych lub nieformalnych zajęciach sportowych w młodym wieku, zazwyczaj skupiają się na zabawie. Większość trenerów i rodziców nie spodziewa się, że sześciolatek będzie bardzo dobry w piłce nożnej. Mogę powiedzieć z własnego doświadczenia, że ​​mecz piłki nożnej wśród 6-latków nie jest ekscytujący. Ale jest uroczy. Gracze wyglądają nieprzeciętnie w swoich strojach, a piłka, którą kopią w przypadkowych kierunkach, jest większa niż ich głowy.

W większości przypadków te pierwsze kroki są bardzo ważne dla rozwoju dziecka. Uczy się ono pracy w zespole oraz jak wygrywać i przegrywać. Rozgrywki nie odbywają się na międzynarodowym poziomie, więc są dobre dla początkujących. Nie są to mrożące krew w żyłach mecze i każdy ma szansę zagrać. W niektórych przypadkach nawet nie liczy się wynik.

Większość 6-latków w drużynie jest podobnej wysokości, wagi i poziomu umiejętności. Próbuje się stworzyć środowisko niskiego ryzyka dla każdego dziecka, aby wypróbować różne pozycje, strategie i metody gry. Pozytywne wpływ na charakter dziecka to nie tylko “wygrywanie”, ale możliwość próbowania, sprawdzania się, interakcji z rówieśnikami i poznawania siebie.

W dziedzinie edukacji tego rodzaju środowisko uczenia się nazywa się rusztowaniem. Rusztowanie ma miejsce, gdy dziecko bierze udział w zajęciach na obecnym poziomie umiejętności, a następnie dzięki podziałowi na małe etapy zmierza wyżej. Dzięki rusztowaniom trenerzy, wychowawcy i rodzice chcą zwiększyć szanse na sukces dziecka, ale chcą też, aby sukces, jaki osiąga, był odczuwalny jako rzeczywiste osiągnięcie.

Jeśli twoje dziecko już wie, jak dodać 2 + 2, możesz dać mu problem matematyczny, który prosi go o dodanie 2 i 2 razem. Udaje mu się uzyskać odpowiedź, ale prawdopodobnie nie poczuje ogromnego poczucia spełnienia. Jeśli jednak zauważysz, że Twoje dziecko opanowało dodanie pojedynczych cyfr, możesz poprowadzić go do zrozumienia, że ​​dodanie liczby jednocyfrowej do liczby dwucyfrowej jest tylko trochę bardziej skomplikowane niż to, co już wie. Kiedy z powodzeniem odpowie na problem 21 + 4, może czuć się z siebie dumne.

Duma, jaką może mieć twoje dziecko, gdy rozwiązuje problem matematyczny, który wymaga nowego zestawu umiejętności, jest psychologicznie podobna do dumy, którą może poczuć, gdy uczy się, jak kopać piłkę nożną bokiem stopy lub przepuszczać piłkę pomiędzy dwa pachołki. Dobry trener rozpocznie od pachołków, które są wystarczająco szerokie, aby każdy mógł kopnąć piłkę, a następnie będzie stopniowo zmniejszać odstępy pomiędzy nimi. W ten sposób, dzięki małym kroczkom, dziecko szybko przyswoi nowe umiejętności.