Oprócz cech i umiejętności, które sprawiają, że jest się dobrym trenerem, musimy najpierw zdać sobie sprawę, jak bardzo trudny jest ten zawód. Coaching jest czasem niewdzięcznym, frustrującym rodzajem pracy. To zawód, który najczęściej odbywa się pod okiem publiczności. Innymi słowy, jeśli jesteś trenerem, jesteś w bardzo widocznej pozycji, która nieustannie naraża cię na publiczną kontrolę i ocenę. Jest to jeden z tych zawodów, w których opinia publiczna regularnie Cię sprawdza, czy tego chcesz, czy nie.
Jeśli chodzi o ocenianie wyników twojej pracy, każdy wydaje się być ekspertem i posiada “kwalifikacje” do krytykowania Cię. Fani, rodzice, studenci, absolwenci, media i organizacja lub administracja zespołu wydają się być gotowi do zaoferowania ci sygnału kciuka w górę lub kciuka w dół. Co bardziej frustrujące dla trenera jest to, że tak wiele z zewnętrznego osądu pochodzi od osób, które nie mają pojęcia o tobie, twoich graczach lub o tym, co próbujesz osiągnąć w zespole.
Coaching jest również jednym z tych miejsc pracy, w których twoja skuteczność zawodowa jest prawie zawsze wąsko mierzona przez coś, co jest często całkowicie poza twoją kontrolą: wygrywanie i przegrywanie.
Pod wieloma względami możesz być kiepskim lub nieskutecznym trenerem, ale ponieważ masz szczęście mieć wspaniałych graczy w swoim składzie, wygrywasz cały czas. Ze względu na ten zewnętrzny zapis jesteś uważany w swoim zawodzie za “wielkiego” trenera. Podobnie, możesz być wspaniałym trenerem i nauczycielem, ale z powodu braku talentu gracza, szczęścia lub innych okoliczności, na które nie masz wpływu, takich jak obrażenia gracza, twój rekord wygranych jest po prostu mierny, a co za tym idzie, Ty jesteś postrzegany ponownie jako nieefektywny trener. Podsumowując, zawód trenera jest niezwykle ciężki, a wysiłek, który w niego włożysz może wcale nie zostać zauważony.